ارغوان شاخه هم خون جدا مانده ی من
ارغوان شاخه هم خون جدا مانده ی من دخترعزیزم ارغوان من دلم خواست این آهنگو برات بنویسم ...
ارغوان شاخه هم خون جدا مانده ی من
آسمان تو چه رنگ است امروز؟
افتابیست هوا یا گرفتس هنوز
من در این گوشه که از دنیا بیرون است
اسمانی به سرم نیست وز بهاران خبرم نیست
ون در این گوشه خاموش فراموش شده یاد رنگین در خاطز من گریه می انگیزد گزیه می انگیزد
ارغوانم آنجاست ارغوانم تنهاست ارغوانم دارد می گرید
ارغوان این چه رازیست که هر بار بهار با عزای دل ما میاید
ارغوان ارغوان تو برافراشته باش تو بخوان نغمه ی ناخوانده ی مننننن تو بخوان تو بخوان
عزیز دلم این روزها همه درگیر شبکه های اجتماعی هستن، واتساپ، تلگرام ،اینستا گرام ...در روزگاری که به نمایش گذاشتن احساسات برای هزاران دنبال کننده مد شده شاید نوشتن وبلاگ با یک مخاطب خاص خیلی جالب نباشه، اینجا نه عکس یهویی داریم و نه از چالش خبریه، استیکر و شکلک آنچنانی هم نداریم، اینجا فقط یه مخاطب خاص داره، یک جان جانان که برای جهانمان کافیست ...
میدونم یه روزی با چشمای زیبات اینجارو فتح می کنی، با دستای خوشکل کوچولت روی این نوشته ها انگشت میذاری، اصلا عشق تو برای من حکم صدهاهزار لایک رو داره، همین که کنارم هستی انگار میلیونها فالور دارم... همین به من انگیزه میده که برات بنویسم "دختر پاییزی ما"
