این روزهای ما

سلام عشق مامان الان که دارم برات می نویسم ساعت تقریبا ۱۱ شب هست و شما هنوز خونه باباجون و مامان جونت هستی، شما الان ۳ سال و ۱۰ ماهه هستی، یه دختر پر شور و شیطون که دوست داری از صبح تا شب یه نفر باهات بازی کنه، صبح حدودا ساعت ۱۰ از خواب بیدار میشی و به قول خودت " پوپو " یعنی شبکه پویا می بینی ، بعد از خوردن صبحانه به زور موهاتو که الان تقریبا تا نصف قدت می رسه را شونه می زنم ، آخه اینقدر عجله داری بری پیش مامان جون که حتی حاضر نیستی موهاتو شونه کنی، تا شب یکی دو ساعت با هم بازی می کنیم، گاهی اوقات هم خودت با خودت بازی های تخیلی می کنی، سی دی می بینی، یکشنبه ها کلاس هوشافزایی میری با رادمان، توی هفته هم یکی دوبار پارک می برمت، عشق مهربون من، مدام در روز به من و بابا میگی "دوست دارم" و ما یاد می گیریم چقدر خوبه که این جمله را روزی چند بار تکرار کنیم، همه آدمهای اطرافتو دوست داری مخصوصا خانمها و آقاهای مسن تر و نی نی کوچولوهارو، هر روز کلی چیز جدید ازت یاد می گیرم